Bebek ağlayınca ne yapılır?

Bir bebeğin ağlaması, yalnızca bir rahatsızlık ya da gereksinim sinyali değil, tıpkı vakitte bir irtibat biçimidir. Onu susturmak yerine, neden ağladığını anlamaya çalışmak gerekir.

Yale ve Harvard araştırmaları, uzun mühlet görmezden gelinen ağlamaların bebeğin gerilim hormonlarını artırdığını ve beyin gelişiminde geri dönüşü olmayan tesirler yarattığını ortaya koyuyor. Ağlayan bir bebeği yalnız bırakmak, onun fizikî ve duygusal gelişimine ziyan verebilir.

“Bırak ağlasın, şımarır” yanılgısından vazgeçin

“Bebeği kucağa alırsan şımarır” söylemi artık eskimiş bir hurafeden ibaret. Araştırmalar, bebeklerin muhtaçlığına hassas formda yaklaşmanın onların inançlı bağlanma geliştirmesine yardımcı olduğunu gösteriyor.

Güven duygusu gelişen bir bebek, ileride hem daha bağımsız hem de duygusal olarak daha istikrarlı bir birey olacaktır. Unutmayın, bebekler şımarmak için değil, öğrenmek için ağlar.

Fizyolojik gereksinimlerin ötesini görün

Bebeklerin ağlaması yalnızca acıkma, alt ıslatma ya da uyku isteğiyle ilgili değildir. Ruhsal muhtaçlıkları da en az fizikî olanlar kadar kıymetlidir. Bebeğiniz korkmuş, yalnız hissetmiş ya da yalnızca kucağınızda inançta hissetmek istemiş olabilir.

Onunla sakin bir ses tonuyla konuşmak, göz teması kurmak ve sevginizi hissettirmek, kolay ancak güçlü bir yatıştırma yoludur.

Ağlamayı bir gereksinim olarak kabul edin

Bazen bebekler yalnızca rahatlamak için ağlar. Bu durum onların doğal bir gereksinimidir ve ebeveynin şefkatli kollarında karşılandığında bir terapi üzere fonksiyon görür. Lakin bu, bebeği ağlamaya teşvik etmek değil, muhtaçlığını gerçek anlamak ve karşılamaktır. Ağlayan bir bebek, yalnızca sevgi ve itimat arıyor olabilir.

Sabırlı ve sakin kalın

Bebeğinizin ağlaması sizi çaresiz hissettirebilir lakin unutmayın ki onun en büyük gereksinimi sizin sakinliğinizdir. Sizin huzurlu gücünüz, onun da sakinleşmesine yardımcı olacaktır. Her ağlama, sizinle bebeğiniz ortasında bağ kurmak için bir fırsattır.